امروزه تمام محصولات نمادی از یک کشور یا فرهنگ هستند، بازار رنگارنگ خودروهای امروزی نیز از این موضوع مستثنی نیست و هر کشور با داشتن یک خودرو به عنوان نمادی نوستالژیک برای مردمان در پی تلاش برای ساخت خودروهای مدرن تر و به روزتر می باشد. در ایران نیز خودروی پیکان در دهه 60 و 70 شمسی به دلیل تنوع کم محصولات در بازار تبدیل به خودرویی محبوب میان خانواده ها شده بود. جادار بودن و کارایی نسبتا مناسب از دلایل عمده ی این محبوبیت به شمار می رفتند؛ این داستان ادامه داشت تا با ورود پراید در اوائل دهه هفتاد تحولی در سلیقه مخاطبان به وجود آمد. پراید در زمان خودش به انتخاب بسیاری از جوانان و تقریبا تمامی آنها تبدیل شده بود، از جمله خصوصیات جذاب این محصول برای قشر جوان می توان به طراحی جدیدش در زمان ورود اشاره کرد.

داستان ورود پراید به ایران

در نظر بسیاری از افراد پراید از کره به ایران وارد شده است اما در حقیقت اینطور نیست. این محصول به عبارتی همان مزدا 121 می باشد که اول در ژاپن تولید شد و پس از مدتی با نام فورد فستیوا وارد بازار آمریکای شمالی شد. مقصد اصلی پراید ارزان ‌قیمت و دانشجویی، بازار کشورهای آمریکای شمالی، استرالیا و ژاپن بود، اما سازمان امنیت بزرگراه‌های آمریکا برخلاف استقبال زیاد مردم از این خودرو، تولید آن را متوقف کرد و لقب نا امن ترین خودروی آمریکا را به این خودرو داد. در سال 1987 میلادی، تولید این خودرو به دست کیاموتورز رسید و کره جنوبی به این ترتیب به بازار هدف جدید تولید پراید تبدیل شد اما نکته ی جالب اینجاست که که در اوایل دهه 70 کیا بزرگ‌ترین قرارداد خودرویی را با ایران بست و در ادامه پراید به ایران رسید.

بله، خودرویی که در کشورهای دیگر تولید آن متوقف شده بود و لقب نا امنی را به دوش می کشید وارد کشورمان شد و با این اقدام تولید قطعات این خودرو آغاز شد. در ابتدا این خودرو فقط توسط ایران مونتاژ می شد و قطعات ساخت داخل نبودند اما پس از مدتی ساخت قطعات این خودرو نیز توسط کشور خودمان صورت گرفت و فعالیت شرکت ها دوچندان شد. در طی این سالها پراید عناوین مختلفی را به گردن کشیده است و از میان آنها می توان به نا امن ترین خودروی داخلی اشاره کنیم. با تمام این تفاسیر در کمال تعجب هنوز این خودرو در بازار به فروش می رسد و فروش اقساطی پراید 111 سال 97 در برنامه کاری خودروسازان قرار دارد.

بهبود پراید 111 سال 97

طی چند سال گذشته شرکت خودروسازی سایپا تلاش های زیادی را برای بهبود بخشیدن به مسائل ایمنی و پیشرفت قوای فنی این خودرو انجام داده است، اما در حقیقت تمام این تلاش‌ها نوعی درجا زدن بوده است و پراید ایرانی نه در ظاهر نه در قوای فنی تفاوت چشمگیری با نمونه اولیه خود ندارد؛ ضمن اینکه دوام قطعات نمونه ای که تنها در ایران مونتاژ می شد بیشتر از نمونه ی ساخت داخل می باشد. محبوبیت پرایدهای کره ای بسیار بالاتر از نمونه های ساخت ایران می باشد و علت این مسئله را باید د رکیفیت قطعات جویا شد، سیر نزولی کاهش کیفیت پراید از سال 78 به وضوح قابل مشاهده است.

فروش اقساطی سایپا حتی در زمانی که این خودرو توسط خود ایران تولید می شد آمار بالایی داشت زیرا قیمت آن در مقایسه با خودروهای مشابه پایین تر بود، جالب است بدانید با افزایش قیمت خودروها در بازار، پراید نیز از این قاعده مستثنی نبود و در کنار خودروهای مدرن قیمت آن رشد قابل توجهی داشت. پراید 111 از قوای فنی پایینی برخوردار است و تنها مناسب استفاده های شهری است. البته نباید فراموش کنیم که پراید در کشورهای دیگر برای همین استفاده های معمول و شهری هم خطرناک به حساب آمده است؛ تنها می توان امید داشت که با پیشرفت صنعت خودروسازی کشور و ارتقاء سطح کیفیت در این حوزه دیگر شاهد چنین نمونه هایی نباشیم و پراید و دیگر محصولات این چنینی جای خود را به خودروهایی مدرن و ایمن بدهند.